صوفی حقیقی آن است که اگر دیگران سرزنشش کنند، عیبش بجویند، بدش بگویند، حتی به او افترا ببندند، دهانش را بسته نگه دارد و در باره کسی حتی یک کلمه حرف ناشایست نزند.
صوفی عیب را نمیبیند، عیب را میپوشاند.
کتاب: ملت عشق
نویسنده: الیف شافاک
ترجمه: ارسلان فصیحی