اکثر درگیری‌ها، پیش‌داوری‌ها و دشمنی‌های این دنیا از زبان منشأ می‌گیرد. تو خودت باش و به کلمه‌ها زیاد بها نده. راستش، در دیار عشق زبان حکم نمی‌راند. عاشق بی‌زبان است.
کتاب: ملت عشق
نویسنده: الیف شافاک
ترجمه: ارسلان فصیحی
کیمیای عقل با کیمیای عشق فرق دارد. عقل محتاط است. ترسان و لرزان گام برمی‌دارد. با خودش می‌گوید: «مراقب باش آسیبی نبینی.» اما مگر عشق این‌طور است؟ تنها چیزی که عشق می‌گوید این است: «خودت را رها کن، بگذار برود!»
عقل به آسانی خراب نمی‌شود. عشق اما خودش را ویران می‌کند. گنج‌ها و خزانه‌ها هم در میان ویرانه‌ها یافت می‌شود، پس هر چه هست در دلِ خراب است!
کتاب: ملت عشق
نویسنده: الیف شافاک
ترجمه: ارسلان فصیحی
صفات خدا را می‌توانی در هر ذره کائنات بیابی. چون او نه در مسجد و کلیسا و دیر و صومعه، بلکه هر آن همه جا هست. همان‌طور که کسی نیست که او را دیده و زنده مانده باشد، کسی هم نیست که او را دیده و مرده باشد. هر که او را بیابد، تا ابد نزدش می‌ماند.
کتاب: ملت عشق
نویسنده: الیف شافاک
ترجمه: ارسلان فصیحی
«قرآن را می‌توان در چهار سطح خواند. سطح اول معنای ظاهری است. بعدی معنای باطنی است. سومی بطنِ بطن است. سطح چهارم چنان عمیق است که در وصف نمی‌گنجد.»
حالا، آنان که صرفا به شریعت می‌نگرند و ماورایش را نمی‌بینند، معنای ظاهری را می‌دانند. طایفه صوفیان اما معنای باطنی را می‌داند. اولیای کامل بطنِ بطن را می‌دانند. سطح چهارم را اما فقط عاشقانِ واصل و پیغمبران می‌دانند.
کتاب: ملت عشق
نویسنده: الیف شافاک
ترجمه: ارسلان فصیحی
پیمودن راه حق کار دل است، نه کار عقل. راهنمایت همیشه دلت باشد، نه سری که بالای شانه‌هایت است. از کسانی باش که به نفس خود آگاهند، نه از کسانی که نفس خود را نادیده می‌گیرند.
کتاب: ملت عشق
نویسنده: الیف شافاک
ترجمه: ارسلان فصیحی
کلماتی که برای توصیف پروردگار به‌کار می‌بریم، همچون آینه‌ای است که خود را در آن می‌بینیم. هنگامی که نام خدا را می‌شنوی ابتدا اگر موجودی ترسناک و شرم‌آور به ذهنت بیاید، به این معناست که تو نیز بیش‌تر مواقع در ترس و شرم به سر می‌بری. اما اگر هنگامی که نام خدا را می‌شنوی ابتدا عشق و لطف و مهربانی به یادت بیاید، به این معناست که این صفات در وجود تو نیز فراوان است.
کتاب: ملت عشق
نویسنده: الیف شافاک
ترجمه: ارسلان فصیحی